၀ါးတားဂိတ္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း

“ ၀ါးတားဂိတ္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း ”
။။------------------။။--------------။။



ေဒါနေတာင္တန္းဆုိသည္ႏွင့္ နားထဲေသနတ္သံၾကားလာ ၊
မ်က္စိထဲ ယမ္းေငြ႔ေတြျမင္လာစၿမဲ၊ တကယ္လည္း မေ၀း
ခဲ့သည့္ အတိတ္မွာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာက်ကြဲခဲ့ေသာ
ေၾကြထည္တစ္ခ်ပ္လို ထိုေဒသ။
.
တခါကဆို ဒီလမ္း(ျမ၀တီလမ္း)ဆိုတာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
သြားမရ၊ အဆင္းတစ္ရက္ အတက္တစ္ေန႔သာ။နယ္စပ္
ကုန္သြယ္ေရး၏ အခ်က္အခ်ာလမ္းဆိုသည့္တုိင္ စစ္ေရး
အရလည္း မဟာ ဗ်ဳဟာက်ဆိုျပန္ေတာ့ ဤလမ္းခမ်ာ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖာင့္တန္းရေကာင္းမလား၊ ေကာက္ေကြ႔
အႏၱရာယ္မ်ား ရေကာင္းမလား၊ အေတာ္ ဇေ၀ဇ၀ါႏိုင္စရာ
ေကာင္းလွပါသည္။
.
KNU ၏ တပ္မဟာမ်ား စိုးမိုးရာရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ
ေတြမွာက BGF ေခၚ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔၊ ဟိုေတာင္
ေၾကာၾကည့္ျပန္ေတာ့DKBA၊ ၿပီးေတာ့အစိုးရတပ္စိုးမိုး
ေနတဲ့နယ္ေျမ။ ဒီေျမတေၾကာ ေပါလိုက္ပါတဲ့ နတ္ရုပ္ေတြြ၊
နတ္ရုပ္ျမင္သမွ် ခ်ီလုိက္ရတဲ့လက္အုပ္ေတြ ဟု တစ္ခါက
က်ေနာ္ စာစပ္ ဆိုဖူးသည္။
.
အဆင္းတစ္ရက္ အတက္တစ္ေန႔ကာလမ်ားက ဒီမိုကေရစီ
အေရးေတာ္ပုံ ဘက္သား တစ္ေယာက္မွာ အဖမ္းမခံ
အလြတ္ေျပးရန္ အတက္ေန႔ကို ေစာင့္ခ်ိန္မရ၍ အဆင္း
ေန႔မွာပင္ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ဇြတ္ဆန္တက္ခဲ့ရသည့္ ဇာတ္၀င္
ခန္းကိုျပခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က လမ္းကလည္းၾကမ္း၊
ရႊံ႕ေတြထဲရုန္းရင္း အတက္ကားေတြ၏ ႀကိမ္းေမာင္းသံ
ကိုလည္း နားေထာင္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုက္မည့္ အေရး
ကိုလည္းေရွာင္ရင္း လြတ္ရာေျပးခဲ့ရေၾကာင္း၊ တကယ္လည္း
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လက္နက္မဲ့ ခုခံေရးသင္တန္း
မ်ားေပးရာ အသြားအျပန္ လမ္းေၾကာင္းလည္းျဖစ္ခဲ့ေသး
သည္ကိုး။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လုံျခံဳေရးဂိတ္ေတြကလည္း ေဟာတဂိတ္
ေဟာတဂိတ္။
တစ္ခါသားမွာျဖင့္ ထိုင္းဘက္သြား၍ လႈပ္ရွားရန္ ရုပ္ဖ်က္
ထြက္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ တစ္ခုေသာ အခ်ိဳးအေကြ႕ကို ညႊန္ျပရင္း
ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္သည္။ “အဲဒီနားမွာေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္က ဆံပင္
အတု တပ္၊ မ်က္မွန္ တပ္ၿပီးရုပ္ဖ်က္လာပါတယ္။ စစ္ေဆးေရး
ဂိတ္ ျဖတ္ေတာ့ ၿပီးခါနီးမွ တစ္ေယာက္က“အကို..အကို
မ်က္မွန္ႀကီးက မွန္ျပဳတ္ေနတယ္”လို႔ လက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္တာ
လူကို ေဇာေခၽြးေတြျပန္သြားတာပဲ ” ။
▬*▬*▬
ျမ၀တီကိုေရာက္တာဒီႏွစ္ထဲ သုံးေခါက္ရွိၿပီ။ ေရာက္တိုင္းလည္း
က်ေနာ့္အတြက္ သဘာ၀တရား၏ ရက္ေရာ ေသာအလွဴကို
ယူတတ္သမွ်ယူခ်င္စိတ္ျဖစ္ရၿမဲ၊ ဒီနယ္တေၾကာမွာက ေက်ာက္
ကလပ္ေတာင္ေတြ ေပါသလို၊ စိမ္းစိုေသာအလွကို ထိမ္းထား
ႏိုင္ေသးသည္။ ဘားအံဆိုလွ်င္ ျမစ္ကမ္းနားတေလွ်ာက္
ျမင္ကြင္းက ရႈ႕မဆုံးေမွ်ာ္မဆုံး၊ ေရျပင္ႏွင့္ေတာင္တန္းေတြ
ျမဴခင္းေတြက ပုလဲတကန္႔ ရြဲတကန္႔ ခင္းထားသလို။
ဒါေပမယ့္ ဒီအလွေတြၾကားကပင္ စိတ္ကိုစႏိုးစေနာင့္ျဖစ္
စရာေတြ ႀကဳံရပါလိမ့္မည္။ မႏိုင္၀န္ထမ္းလာေသာ
ကုန္ကားႀကီး မ်ားေၾကာင့္ လမ္းအျပည့္ပိတ္ေနၿပီး ေက်ာ္မရ
တက္မရ ခရီးမတြင္ရသည့္ေသာက၊ ၀န္ပိုကားမ်ားေၾကာင့္
လမ္းပ်က္သည္ဟု သတိေပးထားသည့္ၾကားက ခါးက်ိဳး
မတတ္သယ္လာသည့္ ကုန္ကားမ်ားကို မ်က္ျမင္ႏွင့္္ပင္
မသက္မသာျမင္ေနရသည္။
.
ေတာင္နံရံေတြကို ကိတ္မုန္႔လို လွီးဖဲ့ၿပီး အသစ္ေဖါက္ထား
သည့္လမ္းတေလွ်ာက္ ေျမထိမ္းနံရံ လမ္းသားေတြကို
ၾကည့္ၿပီး အားရမဆုံးရွိသူေတြအတြက္ ေဒသခံတစ္ဦးက
ဒါ ထိုင္းလက္ရာပဲရွိေသးတာ၊ ဂ်ပန္ကလွဴတဲ့လမ္းေတြ စိတ္
မထင္လို႔ မသကၤာရင္ လမ္းကို ေျမလွန္ၿပီးျပန္စစ္တာဟု
သတင္းေပးသည္။
.
ယခင္တေခတ္လုံး ဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္အေႏွာက္
အယွက္အျဖစ္ရဆုံးက ၀ါးတားဂိတ္ ေတြပင္။ ၀ါးတားဂိတ္
ေတြဆိုလုိ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ဟိုးေလး
တေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သမၼတနစ္ဆင္ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ရသည့္
၀ါးတားဂိတ္အေရးခင္းမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ၀ါးလုံးတေခ်ာင္း
ျဖင့္တားကာ လမ္းေၾကး ပိုုက္ဆံေတာင္းသည့္ ဂိတ္ကို
ဆိုလုိပါသည္။
.
ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ၀ါးလုံးတစ္ေခ်ာင္း အသုံးခ်
ႀကီးပြားနည္းဟု တက္က်မ္း တစ္ေစာင္ေရးရမည္လုိ
၀ါးတားဂိတ္ဓေလ့မွာ က်ယ္ျပန္႔ခဲ့ပါသည္။ ၁၂ လက္မ
တစ္ေပ ၃ ေပ တစ္ကိုက္ အစား ၃ ေပ တစ္ဂိတ္ဟု
သေရာ္ရသည္အထိ ၀ါးတားဂိတ္ေတြစိပ္္ခဲ့သည္။
ယခုေကာ ရွိေသးလားဆိုေတာ့ ၀ါးတား ဂိတ္ေတာ့
မရွိေတာ့ဘူး ၊ တျခားတားဂိတ္ေတာ့ ရွိေသးတယ္ဟု
မခ်ိဳမခ်ဥ္ ေျဖယုံသာ ။
▬*▬*▬
မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဆိုလွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံမဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကဆိုတာ
လူသိမ်ားၿပီးသား (၈၈) အေရး ေတာ္ပုံႏွင့္အတူ ေပၚလာေသာ
ေဆးခန္း ( ေဆးခန္းသာေခၚရသည္။ ေဆးရုံႀကီး တခုေလာက္
နီးနီး) ေဆး၀န္ထမ္းအင္အား ခုႏွစ္ရာျဖင့္လည္ပတ္ေနရသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ၂၈ ႏွစ္က လယ္ေျမေတြေပၚ ရႊံ႕ထဲ ႏြံေတာထဲ
၀ါးတဲ၊သစ္အိမ္ေလးမ်ားျဖင့္ စခဲ့သည္။ ေတာခိုေက်ာင္းသား
အမ်ားစုအတြက္ က်န္းမာေရး အားထားရာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား
အမ်ားစုအတြက္ ေဆးကုသေစာင့္ေရွာက္မႈ ခံယူရာျဖစ္လာ
ခဲ့သည္။
.
ဆရာမေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ကုိုု ကမၻာကသိေစ ေလးစား
ေစသည့္အခ်က္မွာ ေျခဖ၀ါး လက္ဖ၀ါးသာရွိသည့္ ဘ၀က
စခဲ့ၿပီး ယခု သိန္းခ်ီေနသည့္ ေရြႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား က်န္းမာေရး
အတြက္ အားျပဳရာ ေဆးရုံေဆးခန္းတည္ေထာင္ ေစာင့္ေရွာက္
သူဆိုေသာ အခ်က္ပင္။ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား သာမက
ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးအပါအ၀င္ ျပည္တြင္းမွာ လူနာမ်ားလည္း
အားကိုးတစ္ႀကီး လာေနၾကသည္။
.
ဘယ္ေလာက္ရွိ သလဲဆိုေတာ့ ေဆးရုံလူနာ၏ ငါးဆယ္
ရာခိုင္ႏႈန္းမွာျပည္တြင္းကတဲ့၊ ထမင္းသုံးနပ္ေတာင္ အလကား
ေကြ်းႏိုင္တဲ့ ေစတနာႏွင့္အင္အားကလည္း မယ္ေတာ္ေဆးခန္း
အေပၚ အားကိုးလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာေစပါသည္။
.
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တည္းခုိခန္းပိုင္ရွင္
တစ္ဦးက အခုလုိေျပာျပပါ၏။ “က်ေနာ့္ တည္းခိုိခန္းမွာ လာတည္း
သမွ် ခရီးသည္အားလုံးနီးပါးဟာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
သူေတြခ်ည္းပဲ။ တာ၀န္လာထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက
ဆရာ၀န္ေတြ ၿပီးေတာ့ ေလ့လာသူေတြ သုေတသနလာလုပ္
သူေတြ အမ်ားဆုံးပဲ၊ က်ေနာ္လည္း မယ္ေတာ္ေဆးခန္းႏွင့္
ဆရာမအေၾကာင္း နယ္ခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လာသမွ်ေတြကို
ဒိုင္ခံရွင္းျပလမ္းညႊန္ေနရတာ ေမာရမွန္းေတာင္မသိေပါင္ဗ်ာ
ဂုဏ္ယူေနတာကို ဗ်ာ့” တဲ့ ။
.
ေဆးခန္းသစ္ဖြင့္ပြဲက ခမ္းနားသည္ဆိုတာထက္ စိတ္လႈပ္ရွား
စရာေကာင္းလွသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကရင္လူမ်ိဳး အမ်ားစု
အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံက ရိုးရာအ၀တ္အစားေတြ ႏွင့္
ေတးသီခ်င္း အကေတြ ႏွင့္။ ဒီမွ်နွင့္ ကရိုးုလား။ ဟိုးအထက္
ျမန္မာျပည္မွ ဆင္အက အဖြဲ႔မ်ား၊ မႏၱေလးမွ ကလ်ာဏမိတၱလို
လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ မ်ားစြြာကလည္း တစ္ခဲနက္၀န္းရံလ်က္။
ျပည္တြင္းမွ နာေရး ကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုနု္) ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္
သြားမည့္ အစီအစဥ္မ်ား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ မွ ေဒသႏၱရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး
အပါအ၀င္ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားကလည္း အားေပးေထာက္ခံမႈ
အျပည့္၊ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ဒီထက္ပို အားေကာင္းဖို႔အေရး
ဥပေဒအရေဘာင္၀င္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာက အစ ကူညီ
ေဖးမေပးၾကသည္။
▬*▬*▬
ႏြံေတာ ရႊံ႕ေတာထဲ
တဗိုင္းဗိုင္းလဲခဲ့သမွ်
တခါလဲရင္ ႏွစ္ခါျပန္ထတဲ့စိတ္ဓါတ္နဲ႔ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း
တည္ေနရာက ေသာင္ရင္းျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း ။
.
ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္အျခမ္း ေသာင္ရင္းျမစ္ဆိုတာက အပိုင္းျခား
နယ္နိမိတ္ ဒီျမစ္ကိုကူးခဲ့လို႔ တရားမ၀င္ နယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္မႈနဲ႔
အေရးယူခံရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ပုဒ္မ(၁၃)နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္သုံးႏွစ္
က်ခဲ့သူေတြ လူ၀င္မႈအက္ ဥပေဒတဲ့၊ ကုန္သြယ္ေရး ႏိုင္ငံေရး
အေရးမ်ိဳးစုံအတြက္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စ္ပို႔ဗီဇာလိုပါသတဲ့၊
က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ဘက္အျခမ္းကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။
.
ဟိုမွာဒီမွာ ညိဳ႕အားျပင္းအလွမ်ားႏွင့္ ေတာစိမ္းေတာင္ယာ
ေဒါနေတာင္တန္းက နတ္ပန္းခ်ီလုိဆြဲခ်လုိက္သမွ် ရစ္ေခြစီး
ျပတဲ့ သံလြင္ရဲ႕အေကြ႔အ၀ုိက္ေရစီးထဲၾကားလိုက္ရတဲ့ ဂီတ ၊
ဒီနယ္တစ္ေၾကာဟာျဖင့္ ဟိုေနရာက ဟိုအဖြဲ႔အစည္းပိုင္၊
ဒီနယ္က ဒီအဖြဲ႔အစည္းပိုင္ အပိုင္စားမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏
နယ္ျခားဂိတ္မ်ား….။
▬*▬*▬
မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဘက္ က်ေနာ္္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္
“ ေမတၱာတရားႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈအတြက္ေတာ့ ပတ္စ္ပို႔
ဗီဇာမလို ဘယ္ေနရာ မဆို ျဖတ္ေက်ာ္ ေရာက္ႏိုင္သည္ ”
မဟုတ္ပါလား...................။

[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္ အတြဲ၂၊ အမွတ္ ၈၆]