-------------------------------------------------------
လြမ္းစရာ ေန႔ရက္ေတြခ်ည္းပါလား
ထုထည္နဲ႔ အတံုးအခဲေတြ
ပစ္ထည့္ခံရ။
ကိုယ့္ကိုဆယ္ခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္
တခက္တခဲႀကီးပါ
ရာသီဆိုးသြမ္း လမ္းမႀကီးပါလား
ရာသီသစ္ ပန္းသစ္တေ၀ေ၀
ငါတို႔တစ္ေတြလမ္းမွာ
ဇလပ္ ခတၱာ
အင္ၾကင္း၀ါနီ
ေတာ္၀င္ပိေတာက္
ေပါက္ပြင့္နီနီရဲရဲ
ေႏြကိုေသာက္ၾကၿပီး
အသည္းေအးျမၾက
သူငယ္ခ်င္း ‘ေဖာ္ေ၀း’ေရ
အိုခဲလွ နာခဲ့ၾက ဘုရားတိုင္အလြမ္းေတြနဲ႔
ဘ၀ဟာ ေျပးလမ္းျဖစ္ၿပီး
ေလာကႀကီးဟာ
အေမာေျပေသာက္ဖို႔ ေရတစ္ေပါက္ေလာက္ပါ
သႏၱိသုခေလျပည္
ေနမ၀င္ခဲ့ပါဘူး အေမ။
အေမရယ္
ေလာကႀကီးက သားရဲ႕တံခါးကို ဖြင့္မေပးခဲ့ဘူး
ရနံ႔ေမႊးၿပီး
အပြင့္ေ၀ေႂကြတဲ့ ခေရပင္ျမစ္ကမ္းပါးေလးမွာ
ထိုင္ခဲ့ရတာလည္း ႏွစ္သံုးဆယ္ပါ
အေမရယ္
က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏွစ္သံုးဆယ္ဟာလည္း
အ႐ွဴံးေတြခ်ည္းပါပဲ
က်ေနာ္ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ပါတယ္အေမ
ျဖစ္ၿပီးသား အျပစ္ေတြ
ေပ်ာက္ပ်က္လြန္းခဲ့
အမွန္ကို ဖန္တီးခဲ့ေပမယ့္လည္း
ကမၻာႀကီးမွာ ဘာမွလည္း လြမ္းစရာမရွိေတာ့ပါဘူး
တကယ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္
ဘ၀ဆိုတာ ေလထဲက ဖုန္မႈန္႔ေလးပါပဲ
အခုေတာ့ …
အခြံကဖီးမွာ
အေမ့သားဟာ
မိုက္လံုးႀကီးႀကီး သစ္သီးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ သီးလို႔။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
No comments:
Post a Comment