အမွတ္တရားရဲ႕ပထမဆံုးေန႕

ထုိေန႔က က်ေနာ့္အိမ္မွာ ဟင္းမေကာင္း။ စိတ္ေကာက္ၿပီး က်ေနာ္ထမင္း
မစားဘဲေနျပတဲ့ေန႔။ ေန႔လယ္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ပါျပီ။ မုိးရြာေန၍ အိမ္
ေခါင္မုိးေပါက္မွ ေရယုိသည္ကုိၾကမ္းေပၚမွာ ခြက္မ်ား၊ အုိးမ်ားျဖင့္ ခံထားရာ
ဧည့္ခန္း၌ က်ေနာ္ ၾကမ္းေပၚ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ကာ ဗုိက္တဂြီဂီြဆာေနသည့္
ဒုကၡႏွင့္ ဟင္းမေကာင္း၍မေက်နပ္ေသာေဒါသႏွစ္မ်ဳိး၏ တက္နင္းမႈကုိ
လွ်ာထြက္ေအာင္ ခံေနရခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
.
ခြက္မ်ား၊ အုိးမ်ားေပၚသုိ႔က်လာေသာ ေရေပါက္သံ “ တတုံတုံ...” က
က်ေနာ့္အားပုိ၍ ေလွာင္ေျပာင္ေနသလုိ ခံစားရ၍လည္း ကြ်န္ေတာ္ျငဴစူ
စိတ္ျဖင့္ လွည့္ကာ ဘုၾကည့္ၾကည့္မိသည္။ “ ေလာကႀကီးကုိ စိတ္ပ်က္
တယ္ ” ဟု လူႀကီးအခ်ဳိ႕ ညည္းတြားသံၾကားဖူးသလုိမ်ဳိး ျဖစ္ေနျပီဟု
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ထင္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
.
ထုိစဥ္ အိမ္၀သုိ႔ ကေလးေဆာင္းထီးေလးတစ္လက္ေရာက္လာ၍
ၾကည့္လုိက္ရာ ညီမေလးျဖစ္ေနသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ ညီမေလး ထုိေန႔က
သူငယ္တန္းေက်ာင္းစတက္သည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း သတိ၀င္
လာျပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိရာ သူမတကုိယ္လုံး မုိးထဲေရထဲျပန္လာ၍
စုိရႊဲေနသည္ကုိ ျမင္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ သူမ ထီးကေလးျဖင့္ သူမရင္ဘတ္
ထဲက တစုံတခုကုိ အေသအခ်ာ ကာကြယ္လွ်က္။ လူသာေရအရႊဲခံ၍
ရင္ဘတ္ထဲက မုိးေရအစုိမခံေသာ ထုိအရာ ဘာပါလိမ့္မယ္။က်ေနာ္
စပ္စုစဥ္ပင္ ညီမေလးက သူမရင္ဘတ္ထဲကအရာကုိ ဆြဲထုတ္ျပကာ
အိမ္ေပၚသုိ႔ ခုန္တက္လာသည္။
“ ကုိကုိ....ဒီမွာၾကည့္..ၾကည့္လုိက္ ”
၀မ္းသာအယ္လဲ သူမေျမွာက္ျပသည္မွာ ေက်ာက္သင္ပုန္းေလးတခ်ပ္
ပါလား။ အရြယ္မညီ၀လုံးမ်ားျပည့္ႏွက္ေအာင္ေရးထားသည္။ ၀လုံးမ်ား
ေပၚတြင္ကား ဆရာမက အမွတ္သေကၤတေျမျဖဴျဖင့္ အႀကီးႀကီးျခစ္ေပး
ထားသည္။
ဤမွ်သာပင္
သုိ႔ေသာ္ ညီမေလးအတြက္ ေပ်ာ္မဆုံးျဖစ္ေနျပီး ေရစုိေနသည့္ သူမ
တကုိယ္လုံးလႈပ္ယမ္းကာ သင္ပုန္းေလးကုိ ေျမွာက္ျပရင္း က ျပေနပါ
သည္။
“ ဒီမွာေလ...အမွတ္ေလး ” ဟုျပလွ်က္ သူမအေပ်ာ္ကုိ က်ေနာ့္ထံေပးသည္။
က်ေနာ့္ထံ ေပ်ာ္ရႊင္မႈခ်က္ျခင္းေရာက္ျပီး ခုနကအလုိမက်မႈႏွင့္ ဆာေလာင္
ျခင္းတုိ႔အား ေတာ္ရာအမႈိက္ပုံးသုိ႔ ဂုတ္ဆြဲကာပုိ႔လုိက္ေတာ့သည္။ ေလးလံ
ခဲ့ေသာ က်ေနာ္ ေပါ့ပါးသြားျပီး၊ ထုိင္းမႈိင္းရာမွ လန္းဆန္းသြားပါသည္။
ခ်က္ခ်င္းလူလဲထ၊ ေရခံထားေသာ ခြက္ေတြကုိ ဆြဲယူေမွာက္လုိက္သည္။
ခုနက က်ေနာ့္အားေလွာင္ေျပာင္သံျပဳခဲ့ေသာ ႏုိ႔မႈန္႔ဗူးခြံ၊ ဒန္အိုးစသည္
တုိ႔မွာ က်ေနာ့္လက္စြမ္းျပ အသုံးေတာ္ခံဗုံမ်ားအျဖစ္ ေပ်ာ္စရာတီလုံးအသံ
ထေအာ္ၾကပါေတာ့သည္။
“ ဒီမွာေလ.xxx အမွတ္ကေလး ျပ၊ ျပ၊ ျပ ”
“ ေပ်ာ္ပါတယ္.xxxx ... ညီမေလး က၊ က၊ က ”
ညီမေလးမွာ ေဆာ့ကစားခ်င္ေနေသာ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေရွ႕ ပင္ေပါင္
ေဘာလုံးေလးပစ္ခ်ေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္ျပီး ဧည့္ခန္းကုိပတ္ေျပးကာ ကေန
ပါျပီ။ မိသားစုမ်ားထြက္လာၾကျပီး အံၾသ၀မ္းသာလက္ခုပ္တီးေပးၾကသည္။
သြပ္မုိးသုိ႔က်ေသာ မုိးစက္သံတေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းကလည္း ပရိသတ္ႀကီး
ၾသဘာေပးသည့္ႏွယ္။
“မီးမီး...ကုိယ္တုိင္ေရးခဲ့တယ္... ”
“ မီးမီး...အမွတ္ရခဲ့တယ္... ”
သူမ အမွန္စကားအတြက္ အားလုံးေက်နပ္ၾကည္ႏူးပီတိကုိယ္စီရၾက
ရသည္။ သူမ၀လုံးေလးမ်ားမွာပိန္တာပိန္၊ ေဖာင္းတာေဖာင္း၊ တြန္႔တာ
တြန္႔၊ ၾကီးေသး ရြယ္စုံျဖစ္ေသာ္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္၏ ပထမဆုံး
ၾကဳိးစားရေသာ ၀လုံးေလးမ်ားျဖစ္၍ ဆရာမက အမွန္ျခစ္ေပးျခင္းဟု
က်ေနာ္နားလည္ပါသည္။
ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိကုိယ္တုိင္ရုိးသားၾကဳိးစားမႈအေပၚ အမွန္ေပးလွ်င္
ေပ်ာ္ၾကပါလိမ့္မည္။ အသက္ႀကီးလာ၍ အိေျႏၵရရွိေနသည့္တုိင္ သူတုိ႔
ရင္ထဲမွာ ဂါ၀န္ေလးတဖားဖားႏွင့္ သင္ပုန္းေလးေျမွာက္ကာ ကေနေသာ
ကေလးမေလးတေယာက္ ေပၚလာမွာ ေသခ်ာပါသည္။
ဒါကုိျမင္လွ်င္...
လူေတြေပ်ာ္ၾကမည္ဟု က်ေနာ္ယုံၾကည္ပါသည္ ခင္ဗ်ား.......။
.
- မင္းကုိႏုိင္
( ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘလထုတ္ ခ်င္းတြင္းမဂၢဇင္း )